Rwanda presenteert zichzelf als een stabiel en moderniserend land, maar onafhankelijke journalistiek blijft er zo goed als onmogelijk. De regering van president Paul Kagame oefent strenge controle uit over de media en gebruikt wettelijke beperkingen, intimidatie en toezicht om kritische berichtgeving het zwijgen op te leggen. Journalisten die het officiële verhaal in twijfel trekken, worden geconfronteerd met pesterijen, gevangenschap, gedwongen verdwijningen, verbanning of de dood.
De weinige onafhankelijke media die er ooit waren, zijn gesloten of gecoöpteerd, terwijl zelfcensuur wijdverspreid is. Online en in ballingschap blijven sommige Rwandese journalisten rapporteren over onderdrukking, corruptie en de rol van het land in regionale conflicten, maar ze doen dat met groot persoonlijk risico. De regering achtervolgt haar critici actief in het buitenland door middel van diplomatieke druk, cyberpesten en transnationale repressie.
Internationaal heeft Rwanda het imago van een progressief en open land, maar de staat van dienst op het gebied van persvrijheid vertelt een ander verhaal. Onafhankelijke journalistiek is effectief gecriminaliseerd, waardoor Rwandezen het moeten stellen met door de staat gecontroleerde verhalen en weinig ruimte hebben voor afwijkende meningen.