Kris Berwouts (1963-2023) studeerde Afrikaanse taalkunde en geschiedenis aan de UGent. Hij werkte een kwarteeuw lang voor verschillende Belgische en internationale NGO’s, waaronder 11.11.11. en EURAC. Hij schreef ook jarenlang blogs voor het magazine MO* .
Kris Berwouts kende het gebied van de Grote Meren als geen ander. Hij publiceerde rapporten over de politieke, militaire en sociale situatie in Congo, Rwanda en Burundi. Journalisten en diplomaten konden bij hem terecht om de vaak onontwarbare knopen te ontwarren van de plaatselijke politiek.
Naast de blogs en artikels die ook in internationale media werden gepubliceerd, schreef hij er ook boeken over. ‘Congo’s gewelddadige vrede’ uit 2017 ontrafelde het ingewikkelde kluwen van milities, grondstoffenjagers en politieke belanghebbenden in Oost-Congo. David Van Reybrouck was enthousiast: “Er zijn maar weinig mensen met een beter zicht op Congo, op zijn hoofdrolspelers, zijn thema's die er toe doen en zijn historische achtergrond dan Kris Berwouts".
In zijn tweede boek , ‘Mijn leven als mushamuka’ droeg hij met trots de titel van oude wijze man in de familie: ‘Ik wil een aantal inzichten delen en fenomenen beschrijven vanuit een hoogsteigen perspectief, dat van zeer betrokken buitenstaander die toch deel uitmaakt van het gebeuren, en niet als observator aan de zijlijn staat.“
Kris Berwouts had een bijzonder groot adresboekje vol plaatselijke experts, activisten en journalisten. Hij was erg gehecht aan de jonge durvers van de Congolese mensenrechtenbewegingen Lucha en Filimbi. Hij zag in hen een hoopvolle generatie van jonge Afrikanen die ook in de rest van het continent het verschil zouden kunnen maken tussen een corrupt en repressief beleid en een maatschappij die de vrijheden en kansen van jongeren kan benutten.